چگونه هوش مصنوعی درک ما از ریسک را تعریف می کند؟

پایگاه خبری فولاد ایران- دن گاردنر، محقق کانادایی، در کتاب خود با عنوان ریسک، علم و سیاست ترس، در سال 2008 تلاش کرد تا بیماری های مختلف بشریت را در یک منبع ردیابی کند: ناتوانی ما در ارزیابی دقیق ریسک.
او معتقد است که چرخه اخبار 24 ساعته و ویرانگری که بر روان ما ایجاد کرده است، به طور فزاینده ای قضاوت ما را در مورد آنچه خطرناک است یا نیست و خطرات نزدیک که زندگی ما را تهدید می کند را منحرف کرده است. در نتیجه، به گفته گاردنر، ما در حال حاضر یک دهکده جهانی هستیم که به اندازه تجربیات مشترکمان با نگرانی هایمان متحد شده است.
حال بررسی می کنیم که چگونه انقلاب هوش مصنوعی می‌تواند اساساً حتی فعالیت‌های انسانی را از پایه ترین به پیچیده‌ترین آنها تبدیل کند.
ریسک کلمه دیگری برای عدم اطمینان است. این یک عنصر اساسی برای نحوه درک ما از جهان است که زیربنای بسیاری از تصمیمات مهم در زندگی ما است. اگرچه ما در روزهای اولیه انقلاب هوش مصنوعی زندگی می کنیم، شاید گسترده ترین و عمیق ترین تأثیر این باشد که چگونه این فناوری رویکرد ما را به ریسک تغییر می دهد.
آنچه بسیار مهم خواهد بود، تشخیص این موضوع است که توانایی هوش مصنوعی برای کمک به درک آینده، زندگی ما را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که مردم تازه شروع به درک آن کرده‌اند. با این دگرگونی در رابطه ما با آینده، و تا حدی به دلیل آن، یک انگیزه جبران‌کننده به وجود می‌آید – میل به مدل‌سازی روزافزون جهانی که به طرز گیج‌کننده‌ای پیچیده است.
روایت تعیین‌کننده در دهه‌های آینده حول محور تلاش‌های پیشرفت‌های فن‌آوری برای ارائه پیش‌بینی‌پذیری بیشتر با نتایج مطمئن‌تر خواهد بود. با گذشت زمان، مشخص خواهد شد که آیا هوش مصنوعی همه خطرات را قابل اندازه‌گیری و درک می‌کند یا اینکه ماشین‌های شناختی ما صرفاً خطرات و اضطراب‌های جدیدی ایجاد می‌کنند. در حال حاضر، من معتقدم که تنها قطعیت این است که با انجام این فرآیند، ما باید تصور خود را از ایده ریسک تنظیم کنیم. در زیر، چندین راه را بیان کردم که معتقدم هوش مصنوعی رابطه ما با ناشناخته ها را دوباره تعریف می کند، و اینکه چگونه می توانیم اطمینان حاصل کنیم که در سمت درست این پویایی قرار داریم.
توهم اطمینان: دقت فزاینده مدل‌های هوش مصنوعی می‌تواند باعث ایجاد تصورات نادرست در مورد قابلیت‌های واقعی این فناوری شود. وقتی ماشینی الگوها را پیش‌بینی می‌کند، و زمانی که این پیش‌بینی‌ها به طور فزاینده‌ای درست اجرا می‌شوند، افراد می‌توانند از خود راضی شوند و فکر کنند که آینده کاملاً ثابت است.
پیشنهاد: هوش مصنوعی را به عنوان یک ابزار و نه یک توپ کریستالی در نظر بگیرید. ضمن درک محدودیت‌های آن، از بینش‌های آن قدردانی کنید و به طور مداوم تفکر انتقادی را در مورد آن به کار ببرید.
خطرات بیش از حد فکر کردن: با قدرت تجزیه و تحلیل و پیش‌بینی هر نتیجه جزئی، افراد ممکن است به شدت از خطر بیزار شوند. اگر هوش مصنوعی همه خطرات بالقوه را تشخیص دهد، ممکن است اصلاً در اقدامی تردید داشته باشیم و خود را از ترس عواقب عدم اطمینان فلج کنیم.
اتاق‌های پژواک: مانند چرخه اخبار 24 ساعته که روایت‌های خاصی را تقویت می‌کند، هوش مصنوعی می‌تواند اتاق‌های پژواک ایجاد کند و دائماً اطلاعاتی را بر اساس تجربیات قبلی به ما بدهد. در نتیجه، با گذشت زمان ممکن است ناآگاهانه تفکر انتقادی خود را بر اساس این ایده های تکرار شده کاهش دهیم. این ظهور تفکر گروهی می‌تواند به چرخه‌ای دامن بزند که دائماً ترس‌های ما را تقویت می‌کند، در نتیجه ادراکات ما را تحریف می‌کند، زیرا به‌جای ارزیابی‌های فردی به‌طور فزاینده‌ای بر اجماع تکیه می‌کنیم.
پیشنهاد: به‌طور دوره‌ای ورودی‌های داده‌های هوش مصنوعی خود را دوباره ارزیابی کنید تا به دنبال منابع اطلاعاتی متنوعی باشید که دیدگاه متعادل‌تری از جهان را به تصویر می‌کشند. گفت و گو را در اولویت قرار دهید و فرصت ها را برای درگیر شدن با ایده ها یا روش های جدید تفکر کشف کنید.
آتروفی شناختی: اتکای شدید به هوش مصنوعی برای ارزیابی و تصمیم‌گیری مبتنی بر ریسک ممکن است باعث شود توانایی‌های شناختی ما به مرور زمان تحلیل برود. مانند ماهیچه های استفاده نشده، غرایز طبیعی ما برای قضاوت و هدایت خطرات ممکن است ضعیف شود.
پیشنهاد: برای شرکت در فعالیت‌هایی که مهارت‌های تصمیم‌گیری و قضاوت شما را به چالش می‌کشند، بدون کمک هوش مصنوعی تلاش کنید.
فن آوری های پیش بینی ما را قادر می سازد تا نتایج را با درجه ای از اطمینان مدل کنیم که همین چند سال پیش غیرممکن به نظر می رسید. این قدرت جدید برای درک آینده با مسئولیت‌های عمیق همراه است و نیاز به درک این دارد که چگونه این تحول چشمگیر درک ما از خطر، نحوه تفکر، احساس و تعامل ما با دیگران را تغییر می‌دهد.
به نظر می رسد که جهان، و نحوه درک ما از آن، اکنون سریعتر از زمان انقلاب صنعتی در حال تغییر است. برای شکوفایی در عصر پیش بینی، همه ما باید عمیقاً و خلاقانه در مورد ابزارهای تأثیرگذاری که در سفر خود به آن نیاز خواهیم داشت فکر کنیم.

منبع: نیوزویک